Çanakkale, tarihî öneminin yanı sıra, günümüzde sağlık sistemi sorunları ile de dikkat çekmektedir. Şehirdeki doktor açığı ciddi bir sorun haline gelmiştir. İnsanların sağlık hizmetlerine ulaşma sıkıntısı yaşamaları, bu alandaki eksikliklerin en büyük göstergesidir. Doktor sayısındaki azalma, sağlık hizmetlerinin kalitesini düşürmekte ve hastaların tedavi süreçlerini olumsuz etkilemektedir. Kente gelen sağlık talepleri artarken, bunun karşılanmasındaki zorluklar daha belirgin hale gelmiştir. Sağlıklı bir toplum için etkili bir sağlık sistemine ihtiyaç vardır. Ancak hekim eksikliği, çözülmesi gereken temel bir mesele olarak karşımızda duruyor.
Çanakkale'deki doktor açığı birkaç faktörle açıklanabilir. Birinci neden, hekimlerin çalışma koşullarıdır. Uzun mesai saatleri ve yoğun iş yükü, doktorların meslekten ayrılmasına yol açmaktadır. Hekimler için stresli bir iş ortamı, motivasyonu düşürebilmekte ve yeni mezunların bu alana yönelmesini engelleyebilmektedir. Ayrıca, sağlık sektöründeki maaşlar, birçok doktoru daha iyi fırsatları olan başka şehirlere yönlendirmeye itmektedir. Çanakkale, eski cazibesini kaybederken, diğer illerdeki hastanelerin daha iyi imkanlar sunması, doktor açığını artırmaktadır.
İkinci neden, tıp fakültelerinin yetersiz kalmasıdır. Çanakkale'deki sağlık sistemindeki baskı, yeni hekimlerin yetiştirilmesini zorlaştırmaktadır. Yerel tıp fakültelerinin sayısının azlığı, mezun olan doktorların sayısını da etkilemektedir. Tıp eğitimi sırasında kaliteli staj ve uygulamalı eğitim imkanlarının sınırlı olması, mezun olan doktorların deneyim eksikliği ile iş hayatına atılmasına neden olmaktadır. Dolayısıyla, yeterli sayıda hekim yetişmediğinde sağlık sorunları daha da derinleşmektedir.
Doktor açığının en görünür etkilerinden biri, hastaların sağlık hizmetlerine erişimde yaşadığı zorluklardır. Çanakkale'deki hastaneler, artan hasta sayısını karşılamakta zorlanmaktadır. Doktor sayısındaki azlık, muayene sürelerini uzatmakta ve hastaların bekleme sürelerini artırmaktadır. Potansiyel bir hastanın acil servis ya da polikliniğe başvurusunda uzun bekleme süreleri, sağlık problemlerinin daha da kötüleşmesine yol açabilmektedir. Hızlı ve etkili bir müdahale alınamadığında, hastaların tedavi süreçleri olumsuz etkilenmektedir.
Bu açığın diğer bir etkisi ise, hastaların sağlık hizmetlerinden memnuniyetinin düşmesidir. Doktor bulmakta yaşanan zorluklar, sağlık sistemine güveni sarsmaktadır. Hastalar, ihtiyaç duydukları anlarda yeterli bilgi ve destek bulamamaktadır. Bu durumda hastaların sağlık durumları kötüleşebilir veya tedavi süreçleri uzayabilir. Hekimlerin yeterli sayıda ve etkin bir şekilde çalışmadığı ortamlarda, hizmet kalitesi düşmektedir ve bu da hastalar üzerinde olumsuz bir etki yaratmaktadır.
Çanakkale'deki sağlık hizmetlerinin durumu, istatistiklerle de gözler önüne serilmektedir. 2022 yılı itibarıyla, şehirde her bir doktora düşen hasta sayısı ciddi bir artış göstermiştir. Sağlık Bakanlığı verilerine göre, 1.000 kişiye düşen hekim sayısı 1.3’tür. Bu oran, ülke genelinin oldukça altındadır. Çanakkale’deki tedavi hizmetleri için gerekli doktor sayısının belirlenen standartların çok altında kalması, sağlık sistemine dair soruları artırmaktadır. Nitelikli sağlık hizmetlerinin sunulabilmesi için gereken sağlık personeli sayısı, bu kadar düşükken, sağlık istatistikleri alarm vermektedir.
Ayrıca, hastanelerdeki yatak doluluk oranları da dikkat çeken bir diğer unsurdur. Çanakkale Devlet Hastanesi gibi büyük sağlık kuruluşları, yüksek oranlarda dolulukla karşı karşıyadır. Yatak doluluğunun %90’ın üzerinde olması, acil durumlarda hastaların tedavi sürecini ciddi şekilde etkilemektedir. Verilere göre, hastanelerdeki yatak kapasitesinin artırılmasına yönelik adımların atılması gerekmektedir. Çanakkale sağlık sistemin sağlıklı işleyebilmesi için hizmet alanının genişletilmesi şarttır.
Çanakkale'deki doktor açığı ile başa çıkmak için etkili çözümler geliştirilmelidir. Birinci adım, çalışma koşullarının gözden geçirilmesidir. Doktorların yükünü azaltmak ve onlara daha iyi bir çalışma ortamı sunmak, yeni hekimlerin bu alanı tercih etmelerine yol açabilir. Hekimlerin motivasyonunu artıracak teşvikler, sağlık sisteminin daha etkin işlemesini sağlayabilir. Çanakkale'deki hastanelerde ekip çalışmasının teşvik edilmesi, doktorların yanı sıra hemşireler ve diğer sağlık personeli için de önemlidir.
İkinci önemli çözüm, tıp eğitiminin kalitesinin artırılmasıdır. Yerel tıp fakültelerinin gelişimi ve yeni eğitim programlarının uygulanması, nitelikli hekimlerin yetişmesine katkı sağlayabilir. Hastanelere stajyer hekimler alındığında, hem deneyim kazanacaklar hem de doktor eksikliği sorunu bir nebze olsun azalacaktır. Çözüm önerileri arasında, yerel sağlık politikalarının yeniden tasarlanması ve doktorların çeşitli alanlarda uzmanlaşmalarını teşvik etmek de yer alır. Bu adımlarla, Çanakkale sağlık sisteminin geleceği daha parlak bir hâle getirilebilir.